RANDERS – De nieuwe wereldkampioen driebanden heet Torbjörn Blomdahl, de man die zijn titel na een glorieus jaar moest inleveren is Dick Jaspers. De Nederlander blijft wel fier de nummer één van de wereldranglijst. Het Zweedse volkslied klonk voor de 57-jarige Blomdahl op de zaterdagavond dat het WK in Randers werd afgesloten. Hij vierde zijn kampioenschap en come-back met zijn 80-jarige vader Lennart op de tribunes en in een volle zaal met enthousiaste toeschouwers. Wie had ooit nog gedacht dat Torbjörn Blomdahl na wat mindere jaren in de herfst van zijn carrière toch nog de wereldtitel zou halen in een veld met alle kampioenen van zijn generatie en heel veel jonge talenten.
Maar ook na een paar mindere jaren van de zesvoudige wereldkampioen en meest gelouterde biljarter in de historie van het driebanden in het spoor van de eeuwige legende Raymond Ceulemans. De enige die hem zaterdagavond in de finale nog kon bedreigen was de Vietnamees Duc Anh Chien Nguyen, 38 jaar, een nieuwkomer, maar een gevreesde concurrent voor de komende jaren. De finale had al bijna een magische start voor Torbjörn Blomdahl: serie van zeven, voorsprong van 14-0, 16-2 en 22-3, dus eigenlijk was de wedstrijd voor de pauze al gespeeld. Wie echter de kleine, bijna verlegen Duc Anh Chien kent, weet dat hij nooit opgeeft en altijd blijft vechten. Dat ondervond ook Blomdahl na de pauze. De score liep nog naar 27-6, maar dan zette de Vietnamees plotseling de turbo aan en kwam hij langzaam terug naar 27-12, 27-18, 30-24 en zelfs 31-30.
De toeschouwers veerden recht in die fase dat de wedstrijd plotseling leek te kantelen. Het scorebord tikte verder in het voordeel van de Vietnamees... het zou toch niet waar zijn dat deze kleine, onervaren vechtersbaas de grote, in topvorm verkerende Blomdahl nog ging bedreigen? Zo ver kwam het evenwel net niet meer. De Zweed ging met series van 6 en 3 naar het einde bij een score van 40-30. Duc Anh Chien sprak nog één keer mysterieuze krachten aan, begon aan de nabeurt met 1, 2, 3, naar 5, 6 en 7, maar miste toen op drie caramboles van het einde.
De vreugde kon Torbjörn Blomdahl, het Zweedse mirakel in deze discipline, de hurricane, de gouddelver van het driebanden en welke bijnamen hij allemaal niet heeft gekregen in zijn lange carrière, die prachtige vreugde kon eindelijk afstralen van de 57-jarige nieuwe wereldkampioen. Voor de zevende keer in zijn loopbaan was hij de allerbeste, op het podium met Duc Anh Chien, een coming-man uit het verre Vietnam, met Semih Sayginer, teruggevochten naar de wereldtop, maar niet bekroond met een tweede wereldtitel en Sameh Sidhom, de jongste van de finalisten, de Egyptenaar die jammer genoeg nog te veel ups en downs heeft in zijn carrière.
Tobjörn Blomdahl maakte later zijn round-up: over het béétje geluk met die curieuze, haast ogelooflijke twee series van 8 in de shoot-outs tegen Lütfi Cenet en Eddy Merckx. ,,Daar had ik wel een beetje geluk bij nodig, anders had ik eruit kunnen liggen.'' Het verhaal van zijn vader op de tribunes, die hem kennelijk nog net iets meer kracht had gegeven om deze nieuwe titel te halen. ,,Ik wist wel dat het beter met me ging de laatste tijd, ook fysiek en ook dat ik beter ging spelen, omdat ik meer trainde en me goed voelde. Mijn ziekte heeft me wat geremd, maar ik ben weer helemaal beter.''
,,Het waren bijna stuk voor stuk bizarre partijen, met grote marges, terugvechten in hachelijke situaties en nu tegen de Vietnamees, in de finale, mocht ik natuurlijk nooit meer verliezen. Zo'n enorme voorsprong, zo'n groot gat om te overbruggen. Maar ik liet hem terugkomen, ik viel een tijdje stil, waardoor hij zelfs zo ver in de partij kwam, dat er maar twee punten verschil meer was. Ik begon me natuurlijk wat ongemakkelijk te krijgen, de stress kwam over me, maar gelukkig kwam ik op tijd weer goed in mijn spel. Maar nog was het nog niet over: hij moest er tien in de nabeurt en stopte pas op drie van het einde.''
Hij schetste over zijn tegenstander: ,,Ik ken hem al wat langer, we spelen allebei met een Molinari keu, we trainen wel eens samen en gaan demonstraties geven als we daar zijn. Ik had hem al zien komen, het was niet zo maar uit het niets. Het is een speler met een geweldige techniek, een afstoot van goud. Hij kan heel goed biljarten en speelt onbevangen. Zo won hij in de halve finale ook van Sayginer. En dat bracht hem ook nog heel dichtbij op het einde van de finale. Het is wel zo dat hij geen geweldig moyenne heeft gespeeld: zo rond de 1.500 over het toernooi. Dan is het bijzonder dat je zo ver komt. Met een beetje geluk hier en daar, maar toch dankzij zijn grote kwaliteiten. Ik ben uiteindelijk niet alleen heel blij dat ik heb kunnen winnen, maar ook dat ik van deze Vietnamees heb gewonnen, want hij is heel, heel gevaarlijk.''
Het 72e toernooi om de wereldtitel werd voorafgegaan door de plotselinge dood van een biljarticoon: de 77-jarige Nobuaki Kobayashi, grote rivaal van Raymond Ceulemans in de gloriejaren van de Belgische grootmeester, ging heen in zijn land Japan aan de vooravond van de WK start in Randers. Hij werd plechtig herdacht bij de opening van het toernooi en kreeg in de dagen daarna grote aandacht over heel de wereld. Kobayashi won in zijn carrière twee wereldtitels driebanden.
De WK ging van start met 48 spelers uit 23 landen, van wie er 32 zich plaatsten na de voorronden. De beste speler in die voorselectie was Eddy Merckx met een winstpartij van 40 in 13 beurten en een hoogste serie van 18.
De partij tussen Dion Nelin en Jae-Ho Cho kreeg een historisch karakter. De Deen en de Koreaan speelden gelijk met 40-40 in 11, één van de beste, gecombineerde partijen aller tijden met series van zestien voor Nelin en 14 voor Cho. De shoot-out eindigde in een 5-2 winst voor Nelin.
Torbjörn Blomdahl, die Lütfi Cenet in een shoot-out ook al had uitgeschakeld met 8-2, lanceerde zijn triomftocht in de volgende ronde bij de beste zestien. De Zweed speelde na een prachtig slot gelijk tegen Eddy Merckx (40-40 in 22) en toen volgde een zelden vertoond spectakel in de shoot-out: Merckx startte met 7, Blomdahl antwoorde met 8. Dion Nelin versloeg in diezelfde ronde Martin Horn in de shoot-out (1-0) en Sameh Sidhom van Roland Forthomme met 4-1. Dick Jaspers nam afscheid van zijn wereldtitel door verlies tegen Semih Sayginer: 40-29 in 20).
In de volgende ronde (laatste 8) schakelde Blomdahl ook de laatste Deen in het toernooi uit: Dion Nelin werd verslagen met 40-19 in 17. De vier spelers voor de laatste finale waren Blomdahl, Sidhom, Sayginer en Nguyen, die uiteindelijk leidde tot een gewonnen finale door Torbjörn Blomdahl voor de Vietnamees Duc Anh Chien Nguyen.
Tekst: Frits Bakker
Foto: Torbjörn Blomdahl (Kozoom Studio)