Ruim 2 maanden nadat de niet te stillen metaalhonger het formidabele aantal van 4 medailles opleverde op het EK Jeugd, heeft Yannick Pongers (16) opnieuw zijn rechterarm laten spreken. In een toernooi waar dit keer bijna niets vanzelf leek te gaan, schreef hij alsnog geschiedenis door als eerste Nederlandse poolbiljarter de WK Jeugd-finale te halen. Hij treedt hiermee in de voetsporen van Niels Feijen, Huidji See en Nick van den Berg, de enige Nederlanders die hiervoor ooit in een WK-finale (heren) stonden.
Yannick op archieffoto na zijn gouden EK Jeugd. Foto ©EPBF/Dynamic Billard
Waar de neutrale kijker in Laško (Slovenië) op het EK Jeugd in alle spelsoorten werd verwend door de Tasmaanse duivel uit Veldhoven met als apotheose het gewonnen 9-ball toernooi, werd het WK Jeugd in Klagenfurt (OOS) gekenmerkt door tegenwind. De blikken van zowel medespelers als van het lokale publiek en organisatie waren sterk op Yannick gericht, nadat hij zich in de laatste twee jaar van ‘deelnemer’ tot medaillemonster heeft opgewerkt. Wat aanvankelijk een meevaller leek te zijn - een loting tegen de jonge, onervaren en ongeplaatste Fin Riku Romppanen (13) - bleek een bittere pil. Na een worsteling van 13 racks werd duidelijk dat de Fin niet mee wilde werken aan de inmiddels zo bekende blitzkrieg-strategie van Yannick. Romppanen won 7-6 en Yannick werd veroordeeld tot de verliezerskant.
Hoewel het deelnemersveld met 18 spelers kwantitatief niet stevig gevuld was, werd de route naar de finale er niet een waar een rode loper op was uitgerold. Het eerste obstakel was Eric Mattern, de Duitse cowboy die Yannick in Slovenië op weg naar zijn eerste gouden medaille op het EK had gedwarsboomd. Waar veel spelers zich hierdoor geïntimideerd zouden kunnen voelen, is de modus operandi van Yannick steevast succesvol gericht op sportieve wraak. Zo ook nu; binnen een gevoelsmatige 3 minuten met 2 ouderwets wervelende runouts, 0 pots en 1 gemiste poging van Mattern, stond een 3-0 tussenstand op het scorebord en besloot de wanhopige Duitser zijn laatste wapenfeit van de wedstrijd in te zetten: hij probeerde met een time-out de handrem van Yannick te vinden. De poging bleek kansarm en met solide spel rekende Yannick ook ditmaal af met een spook uit het verleden; 7-3. Direct na deze wedstrijd volgde de volgende horde: Harry Leinen, een van de 6 Amerikanen in de U17 categorie. De 13-jarige Leinen maakte gretig gebruik van de eerste kleine kansjes in de wedstrijd en nam een brutale 1-3 voorsprong. Pongers rook echter de kwartfinale en speelde zichzelf met fatsoenlijk 9-ball terug in de wedstrijd. Toen ook de scheidsrechter op 3-3 een handje hielp en een illegale 9-ball break van Yannick als gewonnen rack beschouwde, was het momentum definitief omgeslagen. De zeer sympathieke Leinen zei: “Gebeurd is gebeurd, rack is voor jou” en zag daarna alleen nog het kielzog van Yannick: 7-4 was de uitslag en de kwartfinale op zaterdagmorgen om 10:00 uur het logische gevolg. In de wandelgangen kreeg Leinen de lachers nog op zijn hand toen hem gevraagd werd wat hij van Oostenrijk vond: “I just don’t like the German”. Bij de controlevraag bleek het toch onschuldig: “Do you mean the German people or the German language?” - het bleek om het laatste te gaan.
Vanaf de kwartfinale werd de racelengte opgerekt tot 9, wat voor een titelkandidaat eigenlijk altijd goed nieuws is. Daar wachtte de 16-jarige Landon Hollingsworth, een zeer rustige, stille en stabiele speler die in South Carolina al stevig aan de weg timmert. Toch had Yannick zijn handen vooral vol aan zichzelf en niet zozeer aan de Amerikaan. Na 5 racks en 5 missers van Yannick was de score 3-2 voor de Nederlander, waarmee er geen reden tot paniek was. Te meer, omdat alles dat niet direct eendimensionaal leeg kon, zand in de motor van Hollingsworth bleek te zijn. Yannick rook bloed en liep van 5-4 uit naar 9-5 winst. Daarmee was ook een medaille gegarandeerd. Geen wedstrijd om lang over na te tafelen, zeker omdat om 14:00 uur de volgende horde klaar stond en het bleek een oude (jonge) bekende: ijskonijn Riku Romppanen, inmiddels beter bekend als de man die niet lacht. De wedstrijd leek in vrijwel niets op die uit de eerste ronde. Op een halve misser na (een jump shot dat net niet de middenpocket vond) ramde Yannick zich met rasse schreden naar een 5-1 voorsprong en was er geen vuiltje aan de lucht. Een half uur later stond de partij er heel anders voor: 2 missers, enkele rolletjes richting de Fin en nog een regelrechte vloek of 2 later was de score 7-5 voor Romppanen en liet Yannick zien naast een kaarsrechte rechterarm ook over wedstrijdvolwassenheid en gogme te beschikken. Hij nam een time-out, overtuigde zichzelf dat hij de betere speler was, zette zichzelf op de rit en het scorebord op 8-8. Yannick speelde een push-out die net iets te veel liet zien van de 1-ball die de Fin er meedogenloos inpompte. Vlak voordat het publiek zich kon beseffen dat het vermoedelijk einde verhaal was, kreeg de Fin het dan eindelijk eens niet voor elkaar om de tafel klinisch weg te tikken en lag er opeens een rotsblok op tafel dat zijn route naar de 9 en daarmee de finale blokkeerde. Gulzig pakte Yannick het cadeautje uit en kon de voorbereiding starten voor de finale.
Yannick op het NK Pool Jeugd 2019. Foto ©Melissa Kuys-Rademakers
Die zou 2 uur later starten op de TV-tafel tegen de inmiddels bekende Pool Dominik Jastrzab, waar Yannick in Slovenië op het EK al tweemaal mee in aanraking was gekomen. De Pool beschikt over een uitmuntende controle over de cue ball en een zeer indrukwekkende composure aan tafel. Waar het publiek uitkeek naar een kraker van jewelste tussen de twee grootste 9-ball kanonnen van de wereld in de U17 categorie, werd de finale beslist door 2 gemiste kansen door Yannick (waaronder een taaie off-angle combinatie langs de band) en de feilloze Pool die zichzelf met een duizelingwekkende nauwkeurigheid en de behendigheid van een koorddanser naar een niet te overbruggen voorsprong speelde. De afgetekende maar ook vertekenende 9-2 is de opmaat naar nog vele mooie gevechten die deze twee jonge spelers in het internationale circuit zonder twijfel nog zullen gaan uitvechten.
Met het schitterende resultaat van Yannick (een van de 9 Europeanen die zich onder de 12 medaillewinnaars konden scharen) treedt hij in de voetsporen van Niels Feijen (2008, 2010, 2011, 2014), Nick van den Berg (2005) en Huidji See (2007 en 2011) die al eerder een WK-finale in speelden. Daarnaast verbetert hij de prestaties van Marc Bijsterbosch en Jan van Lierop als beste Nederlander op het WK-jeugd (derde plaats in respectievelijk 2011 en 2017). Met de 5 internationale medailles zit het jaar 2021 er nog niet op voor Yannick: samen met Niels Feijen, Marc Bijsterbosch, Jan van Lierop en Tim De Ruyter komt hij in november nog in actie op het Europees Kampioenschap voor heren in Antalya (TUR). Het belooft niet veel goeds voor het wiskundeboek dat ook in Klagenfurt hermetisch gesloten bleef, maar stemt de Nederlandse poolliefhebber vast positief dat er ook dit jaar nog veel in het verschiet ligt.
Tekst: KNBB Sectie Pool