Sebas & Debbie, kunnen jullie beschrijven hoe jullie elkaar hebben ontmoet? En, was het liefde op het eerste gezicht?
Debbie: 5,5 jaar geleden zaten we bij elkaar in de sportcommissie van de KNBB en daarin hadden we vooral app contact met de leden onderling. Ik kende Sebas zijn naam uiteraard wel, maar ik had hem nooit persoonlijk gesproken aangezien we in een andere provincie woonden en dus ook niet in dezelfde club speelden. Ik speelde destijds vooral de dames/seniorenranking, waardoor ik Sebas nooit tegenkwam. Gek genoeg had ik nog nooit van Westend gehoord, terwijl ik me destijds in veel verschillende pool- en snookercentra bevond.
Tot het NK van 2018 die in Westend plaatsvond. Voorgaand had ik een afspraak gemaakt met Jan Verhaas om in Westend een praatje te komen houden over de foul and miss regel met name voor de dames en toen zag ik Sebas en ben ik kennis gaan maken met hem, dat leek me wel zo netjes aangezien je met elkaar in die commissie zit. In die tijd was ik actief binnen NL met het damessnooker en wat bleek: Sebas kende mij totaal niet, ook niet mijn naam. Sterker nog: hij verwarde me met Debby Manders die voor de KNBB werkt, wat een grappige situatie creëerde. We hadden vrijwel meteen een klik en vooral tijdens het NK waren we net twee kleuters samen. Dezelfde humor hadden we absoluut.
"Sebas kende mij totaal niet, ook niet mijn naam. Sterker nog: hij verwarde me met Debby Manders die voor de KNBB werkt, wat een grappige situatie creëerde. We hadden vrijwel meteen een klik en vooral tijdens het NK waren we net twee kleuters samen"
Debbie Anthonissen
De vonk sloeg pas echt over tijdens het EK in Roemenië waaraan we beiden deelnamen, tussen het lezen van de statuten door hahaha!
Vanaf dat moment was er geen houden meer aan en ben ik anderhalf jaar later naar Noord-Holland verhuisd, waar Westend nu ook mijn vaste speellocatie is.
Sebas: Ergens in 2017 ben ik betrokken geraakt bij de KNBB sectie snooker, toen in de rol van deelnemer aan de sportcommissie. Feitelijk was dit deelnemen in een appgroep en advies geven aan het bestuur over bepaalde te nemen beslissingen. Ik zat met een aantal andere deelnemers in die commissie, waaronder achteraf gezien Debbie. Echter ik wist helemaal niet wie er schuil ging achter dat telefoonnummer. Dat is nog steeds iets wat ik regelmatig moet horen. ;)
Pas tijdens het NK snooker van 2018 in april te Westend Zaandam, was er een meeting georganiseerd met Jan Verhaas om te discussiëren over de Miss regel, en leerde ik het gezicht bij het telefoonnummer. We hadden vrij direct een klik, konden goede gesprekken voeren en hadden een hoop lol, maar op dat moment bleef dat ook daarbij. Pas toen wij beiden als onderdeel van de selectie naar het EK gingen in Roemenië, ontstond er daadwerkelijk iets tussen ons.
Jullie liefde is inmiddels bezegeld met een prachtig kindje, Timo. Maar dit ging niet vanzelf. Nog maar twee jaar geleden verloren jullie Zoë. Debbie, jij schreef hierover vorige maand dit hartverscheurende stuk op je Facebook-pagina:
Lieve Zoë,
2 jaar geleden moesten wij jou laten gaan.
Ik heb je vast mogen houden, maar ik heb nooit in jouw ogen mogen kijken.
Nu ik weet wat ik mis valt deze dag extra zwaar.
Elke dag ben je in mijn gedachte en is er niemand die jou kan vervangen.
Ik zal me altijd afvragen hoe mijn meisje had opgegroeid als alles in orde had geweest.
Je jasje hangt nog altijd aan de kapstok, want je bent er wel, alleen zien we je niet.
Altijd in ons hart 
Inmiddels zijn jullie gezegend met een fantastisch ventje, Timo – die we inmiddels ook al aan de snookertafel hebben kunnen zien. :)
Kunnen jullie beschrijven hoe jullie dit moeilijke proces hebben ervaren? En wat betekent de komst van Timo voor jullie gezinsleven en voor jullie liefde?
Debbie: Het was echt verschrikkelijk destijds en nog steeds is het moeilijk en dat is iets wat niet weg zal gaan. Het is een situatie die je niet zou mogen meemaken en dat doet wel wat met je. Het voelt heel oneerlijk als je afscheid moet nemen van zoiets dierbaars wat geen kans heeft mogen krijgen, omdat die er al in de eerste plaats niet bleek te zijn, al dacht je dat de helft van je zwangerschap wel.
"Het was echt verschrikkelijk destijds en nog steeds is het moeilijk en dat is iets wat niet weg zal gaan. Het is een situatie die je niet zou mogen meemaken en dat doet wel wat met je. Het voelt heel oneerlijk als je afscheid moet nemen van zoiets dierbaars wat geen kans heeft mogen krijgen"
Debbie Anthonissen
Wat Sebas en ik zeker wel hebben gewonnen in deze heftige tijd is dat Sebas en ik hier heel sterk uit zijn gekomen. Achteraf zijn we erachter gekomen hoe ver we eigenlijk uit elkaar stonden en we zijn sindsdien zoveel dichter naar elkaar toegegroeid. En gelukkig, want zo’n verlies kan ook zomaar einde relatie betekenen.
Desondanks hebben we nooit de moed opgegeven en nadat we alle uitslagen goed terugkregen was er geen reden om niet door te gaan met een kinderwens. 3x was scheepsrecht en een jaar later was Timo daar en man man man, wat is het een lekker ventje!
Timo maakt ons gezin echt compleet. Tussen Sebas zijn kinderen en Timo zit het ook helemaal goed. Timo verbindt ons als gezin. Ondertussen nemen we hem regelmatig mee naar Westend en hopen we natuurlijk dat hij ooit op een dag interesse gaat krijgen voor snooker of voor pool en dan ben ik heel erg benieuwd hoe ver hij het zou kunnen gaan schoppen. Tot nu toe vindt hij die groene lakens, de ballen en snooker kijken op tv in elk geval helemaal geweldig!
Sebas: Het jaar van Zoë is voor mij de lastigste periode uit mijn leven geweest. Het verlies is verschrikkelijk pijnlijk. Zonder dit mee te maken, had ik mij nooit een voorstelling kunnen maken van hoe zoiets voelt. Het is de combinatie van je eigen pijn, een lange periode van onzekerheid en bovenal het zien dat je persoon van wie je zoveel houdt en met wie je dit allemaal graag wilt eraan onderdoor gaat. Deze periode heeft bij ons beiden littekens achter gelaten. Ook mijn andere twee kinderen van toen 8 en 9 kregen hier natuurlijk het een en ander van mee, al heb ik die zoveel mogelijk geprobeerd hiervoor te beschermen.
"Het jaar van Zoë is voor mij de lastigste periode uit mijn leven geweest. Het verlies is verschrikkelijk pijnlijk. Zonder dit mee te maken, had ik mij nooit een voorstelling kunnen maken van hoe zoiets voelt"Sebas Kan
Echter zit het ook in mijn natuur om de “silver lining” op te zoeken. In deze periode waarin je gemeenschappelijk verdriet, spanning en onzekerheid beleeft, heeft ons ontzettend veel dichter bij elkaar gebracht en sterker gemaakt als koppel. Waar wij daarvoor een stel waren die ontzettend gek op elkaar waren, zijn we in die periode gevormd tot een team. Zoë heeft een special plekje bij ons gekregen, en alle liefde die we haar niet kunnen geven, gaat nu extra naar Timo.
Door alles waar wij doorheen gegaan zijn, is de komst van Timo voor ons natuurlijk extra speciaal geworden. We hebben op de harde manier geleerd dat niet alles over rozen gaat en dat je niets voor lief mag nemen. En die kennis geeft ons veel meer waardering voor wat we wel mogen hebben. We zijn ontzettend trots op ons ventje en er is niemand in de snookerwereld die daar omheen kan!
Niet alleen zijn jullie geliefden, jullie delen ook de liefde voor het snooker. (En, volgens ons ook voor het pool.) Kunnen jullie uitleggen wat er zo mooi is snooker?
Debbie: Ik vind snooker verslavend. Wanneer je lekker speelt kan dat je dag maken. Lukt het een periode niet, dan baal je als een stekker, speel je soms een tijdje niet, maar je komt altijd, vroeg of laat, weer terug aan die tafel. En dat is snooker: frustrerend mooi!
Er zit zoveel in het spel: de breakbuilding, de safety’s, de keuzes die je maakt en wat je bal kan doen blijft intrigerend, net als de moeilijkheidsgraad van het spel op zich. Je bent nooit uitgeleerd.
"Ik vind snooker verslavend. Wanneer je lekker speelt kan dat je dag maken. Lukt het een periode niet, dan baal je als een stekker, speel je soms een tijdje niet, maar je komt altijd, vroeg of laat, weer terug aan die tafel. En dat is snooker: frustrerend mooi!"Debbie Anthonissen
Tussendoor heb ik een aantal jaar gepoold en in competitieverband gespeeld en ook meegedaan met het NK en ook dat is echt leuk, maar zelf kan ik beide niet combineren. Als ik eerst ga snookeren en daarna ga poolen, dan kan ik lekker ballen op de pooltafel. Maar andersom helaas niet. En aangezien snooker wel echt mijn ding is ben ik weer teruggegaan naar het snooker, met af en toe een uitstapje naar een pooltoernooitje.
Wat ik ook mooi vind aan het spel is dat de sfeer (over het algemeen) heel fijn is onderling. Snooker is als een soort familie en het is altijd fijn om elkaar weer te zien en te spreken op een ranking of op een NK.
Sebas: Jeetje, wat is er mooi aan snooker. Snooker domineert al sinds mijn 13e mijn leven. In snooker beleef je hoogte en dieptepunten, en ik heb hele mooie dingen mogen meemaken dankzij snooker. Ik speel daarnaast ook Pool, wat een leuke afwisseling is, met andere spelers en een hele andere dynamiek, waar ik mij ook erg in kan vinden. Echter mijn grote liefde is nog steeds snooker en dat zie ik ook niet zomaar veranderen. Het feit dat Debbie ook snookert, heeft voor- en nadelen. Het grote voordeel is dat wij van elkaar begrijpen waarom snooker zo belangrijk voor ons is. Het nadeel is dat wij op dit moment met Timo moeten kiezen wie er van ons gaat spelen. Maar dat laatst zal zich uiteindelijk wel oplossen als hij ook gaat spelen. ;)
Jullie hebben allebei meegedaan aan Nederlandse en ook internationale snookerkampioenschappen, en (in iets mindere mate) ook pool. Kunnen jullie je mooiste ervaringen hierin delen?
Debbie: Mijn leukste ervaring was het EK in Roemenië in 2018. De sfeer zat er goed in tussen de Ierse en de Nederlandse spelers, waardoor we echt een toptijd hebben gehad. Het was een redelijk klein hotel in vergelijking met het WK in Turkije en dat maakte dat de spelers aan het eind van de avond veel meer bij elkaar kwamen wat zorgde voor een goede sfeer. Het was echt een leuke ervaring om eens te spelen op een ander niveau en de tafels waren ook echt heel prettig om op te spelen.
En misschien moet ik het NK 2006 toch ook wel benoemen, toen ik nog niet zo lang snookerde. Ik speelde net een half jaartje bij Jumbo Warmond en daar zou ook het NK gehouden worden. Henk Theunissen heeft me toen zover gekregen dat ik mee ging doen aan de voorrondes, want zelf had ik me nooit opgegeven. Voorrondes bij de dames bestonden toen gewoon nog met behoorlijke poules. Ik speelde pas een half jaar en werd 1e in mijn poule. Toen stond ik op het hoofdtoernooi in mijn apenpakkie en mijn handen trilden van de zenuwen. Uiteraard vloog ik er in de eerste ronde uit. Maar als ik daar zo aan terugdenkt was dat toch wel een heel mooi toernooi. Ook omdat het in Jumbo Warmond was; die locatie had gewoon een ambiance tijdens een NK die je nergens anders had.
Sebas: Ik heb zelf alleen op gebied van Snooker evenementen van die proportie gespeeld. Met name in de periode 1999 tot 2005 heb ik veel in het buitenland gespeeld, waarin je in de gekste uithoeken van de wereld terecht komt. Elke land waar ik ooit geweest ben, van België tot aan Nieuw-Zeeland kijk ik met veel plezier op terug, en heb ik speciale herinneringen opgebouwd die niemand me kan afnemen. Ik heb op alle reizen ook altijd geprobeerd wat tijd vrij te maken om ook iets van het land te zien, daarom voelt het ook allemaal als vakanties, die leuker waren omdat ik ook nog mijn geliefde sport mocht beoefenen. Waarschijnlijk was ik trouwens wel veel meer met snooker bezig op het moment zelf dan dat ik me nu weer voor de geest kan halen, maar ik ben blij dat ik ook herinneringen heb opgebouwd buiten de venues om.
De laatste twee internationale toernooien mochten Debbie en ik samen heen. Het EK in Roemenië en het WK in Turkije waren daardoor weer op een hele andere manier superleuk en wie weet volgt er nog eens een leuke locatie waar ik nog wel naartoe zou willen.
Wat zijn jullie ambities voor de toekomst – op persoonlijk en relationeel vlak, en in het snooker?
Debbie: Ambities op het gebied van snooker heb ik voor nu aardig losgelaten nu Timo al onze tijd in beslag neemt. Ik heb het NK, EK en het WK gespeeld. Ik heb ervan geproefd en ik heb er leuke herinneringen aan overgehouden. Ik word er blij van als ik 1 of 2 avonden in de week kan snookeren met incidenteel een wedstrijd, maar dat voor elkaar krijgen is momenteel een behoorlijke uitdaging. Wel zou ik het leuk vinden om nog een keer boven die 60 break uit te komen, maar dat zie ik op korte termijn niet gebeuren. Misschien ooit wanneer ik weer meer ruimte heb om te kunnen trainen.
Op persoonlijk vlak ben ik nog herstellende van de afgelopen 2 jaar. Ik ben nog bezig om alles een plekje te geven en ik moet weer opnieuw leren te genieten van de dingen om me heen. Op relationeel vlak gaat het goed en ontbreekt er nog 1 ding, maar ik geloof dat Sebas chronisch pijn aan zijn knie heeft hahahaha!
Sebas: Op dit moment bestaat mijn ambitie vooral uit de dingen doen die ik leuk vind. Dat is een goede verhouding vinden tussen alle belangrijke aspecten in mijn leven. Ik heb natuurlijk op 1 thuis met Debbie, Timo en mijn andere twee kinderen Romy en Mitch. Daarnaast heb ik ook gewoon een baan zoals de meesten en wil ik tijd maken voor snooker en pool. En in het geval van snooker verdeel ik die tijd ook nog tussen spelen en organiseren. Al met al best druk, en soms moet ik ook wel even op de rem trappen.
De ambitie om echt ver te komen in snooker zijn al een tijdje niet meer relevant, maar ik vind het nog steeds een continue uitdaging om het beste uit mijzelf te halen. Wie weet wordt mijn ambitie ooit om Timo het beste uit zichzelf te laten halen in snooker, maar de tijd zal dat leren. Als hij dat wil, ga ik dat avontuur met hem aan. Snooker heeft mij veel gebracht in mijn leven en dat gun ik hem ook als hij daarvoor kiest.
Op dit moment focus ik mij vooral om mij continu in te zetten voor Westend Zaandam om zowel snooker als pool daar te blijven optimaliseren en zet ik mijn tijd in voor de KNBB Sectie Snooker om de sport te blijven stimuleren. Als ik aan tafel sta, probeer ik zoveel mogelijk plezier te hebben. Als je voldoende plezier hebt, volgt groei in niveau vanzelf.
"De ambitie om echt ver te komen in snooker zijn al een tijdje niet meer relevant, maar ik vind het nog steeds een continue uitdaging om het beste uit mijzelf te halen. Wie weet wordt mijn ambitie ooit om Timo het beste uit zichzelf te laten halen in snooker, maar de tijd zal dat leren. Als hij dat wil, ga ik dat avontuur met hem aan. Snooker heeft mij veel gebracht in mijn leven en dat gun ik hem ook als hij daarvoor kiest"Sebas Kan
Tekst: KNBB
Foto’s aan snookertafel: Corné Kuijpers & World Womens Snooker
Foto’s Sebas & Debbie privé: via Sebas & Debbie