21 April was het zo ver, onze reis richting Sheffield begon. Wij zijn, Ed en Bas, maar daarover hieronder meer. Een jaar geleden, tijdens het kijken van de Brecel finale dacht ik, hey, zou het niet leuk zijn om daar volgend jaar naartoe te gaan, het wordt wel eens tijd. Ik stuurde Ed een bericht; heb je zin om mee te gaan (Ed had nog iets van me tegoed), uhhh, ja natuurlijk. En zo begonnen de voorbereidingen.
In deze blog deel ik onze ervaringen, onze heen en terugreis, bezienswaardigheden, een paar unieke plekjes in Sheffield, en natuurlijk wat tips en tricks. Mocht je zelf nadenken over een bezoek, misschien volgend jaar dan helpt deze blog je mogelijk om het beste uit je trip te halen.
Even voorstellen
Mijn naam is Bas van Kaam. Zelf begon ik met Snooker op 13-jarige leeftijd in het Snookercentrum in IJmuiden, bekend terrein voor de oudgedienden. Rond mijn 20ste ben ik gestopt, want, tsja, het leven, zeg maar. Nu speel ik sinds 2.5 jaar een paar keer per maand. Mijn oom en tante (Goof en Mary) waren jarenlang de uitbaters van dit Snookercentrum, dus dat was kat in het bakkie, zoals ze wel eens zeggen.
Na een weekje wat rommelen op een pooltafel kreeg ik voor het eerst een Snooker cue in mijn handen en de liefde voor de sport was geboren. Anderhalve maand later maakte ik mijn eerste 50 break en toen ging het snel, een 60, 70, 90, etc. Mijn eerste Century break volgde na een maand of 8-9 op een Koppel-toernooi. Ik begon met competitie spelen (in IJmuiden en Haarlem – het Spaarnehuys), kreeg les van Robert Roos (onze training heeft geen effect) en natuurlijk speelde ik de wekelijkse legendarische huistoernooien op de maandag avond in IJmuiden, letterlijk honderden met mijn vader, Cees als trouwe wedstrijdleider – kennen jullie hem nog? Ik ben er een soort van opgegroeid zou je kunnen zeggen en zo heb ik onder andere ook Ed leren kennen, en velen van jullie.
Onze huistoernooien waren geweldig, volle bak, iedere maandag weer, 40+ deelnemers met namen als Roy Stolk, Karan Chand, Ed Geels, Henk van Hooff, Raymond Selhorst (plus ikzelf maakte jarenlang deel uit van het 1e team in IJmuiden), Jurrien Kous, Simon Reuter, Lennert Duyn, Michel Grapendaal, Barry de Haas, Edwin van der Plas en vele, vele anderen. Competitie op hoog niveau. Jarenlang domineerden (daarmee overdrijf ik denk ik niet) we de regionale en landelijke Snooker competitie, van de eerste divisie tot aan de superleague, zoals dat toen nog werd genoemd, de beker, en Summer-cups. Wat een fantastische tijd was dat!
Ik was obsessed, maar gek genoeg ben ik nooit eerder afgereisd naar het “epic center” van de Snookersport, Sheffield!
Ed Geels, wie kent hem niet :) mijn beste vriend. Ed is ook vandaag de dag zeer actief in het Snooker wereldje en niet onverdienstelijk. Maandelijks speelt hij verschillende toernooien in Nederland afgewisseld met Pool competitie vanuit Westend (een team waar ik overigens ook deel van uitmaak met Rienus Gennissen als onze playing captain), met zeer goede uitslagen als gevolg. Zo heeft Ed onlangs, als de huidige nummer 7 van de Nederlandse Snooker Ranking deelgenomen aan het Europees Kampioenschap Snooker in Sarajevo. Ed begon zijn Snooker carrière thuis op een klein snooker tafeltje, waarna hij ook zijn plek vond in IJmuiden met een uitstap naar het Spaarnehuys in Haarlem. Al snel kwam zijn talent bovendrijven. Begin jaren 90 werd hij onder andere Nederlands jeugdkampioen en nog vele andere overwinningen volgden. Ook Ed is er een jaar of 10-12 uit geweest maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.
Mancave
De broer van Ed, Paul Geels (ook een groot Snooker liefhebber) heeft een meubelzaak in IJmuiden; Geels Meubelen. Een jaar of 15 geleden besloot Paul om een mini Snookercentrum te bouwen in zijn magazijn met twee full-size Snookertafels, onwijs gaaf. Daar kwamen we af en toe met vrienden samen om een om een potje te Snookeren, zo kwam “de club” weer deels bij elkaar nadat het Snookercentrum in IJmuiden van eigenaar was veranderd en een aantal jaar later dicht ging. Na een paar jaar wisselde Paul van magazijn en verdwenen daarmee ook de Snookertafels.
Echter, in zijn nieuwe magazijn heeft Paul opnieuw een ware Mancave gebouwd met wederom twee full-size Snookertafels, echt een prachtige ruimte waar je Ed nu dagelijks kunt vinden. De Snookertafels zijn afkomstig uit het voormalige Spaarnehuys in Haarlem. Inmiddels zijn er meerdere Snookerspelers te gast geweest en ook ikzelf speel zo nu en dan een framepje mee. En nee hoor, er is totaal geen rivaliteit tussen ons “het is maar een spelletje” ;) Nog niet zo heel lang geleden maakte Ed daar zelfs een 135 totall clearance, zijn hoogste break tot nu toe.
De reis
Ons reis begon in Amsterdam, lekker vroeg. We vlogen om 7 uur in de ochtend naar Manchester om vandaaruit de trein richting Sheffield te pakken. Om even over vier ons bed uit (mijn vrouw en ik, thanks babe!) om Ed in IJmuiden op te pikken. Gelukkig wonen we vlakbij Schiphol en op Zondag is het op de weg (zeker zo vroeg) vrijwel uitgestorven. Een kleine 20 minuten later arriveerde we op Schiphol, even onze koffers inchecken, security en paspoortcontrole en aan de koffie (oja, en MC Donalds, het ontbijt is immers de belangrijkste maaltijd van de dag, toch?).
Wij vlogen rechtstreeks naar Manchester (MAN). Een andere optie is Doncaster Sheffield (DSA), ook met de trein vanuit Amsterdam is mogelijk. Vanaf Manchester airport neem je vervolgens de trein richting Manchester Piccadilly om daar over te stappen richting Sheffield (niet naar Sheffield, maar richting Sheffield). Het ritje naar Piccadilly neemt ongeveer 20 minuten in beslag.
Normaal gesproken gaan er regelmatig treinen richting Sheffield, maarja, het was Zondag, dus hadden we te maken met een aangepaste dienstregeling en hadden we de pech dat er een paar ritten waren uitgevallen. Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken en kan gebeuren. Let op welke trein je neemt, de een doet er vanaf Piccadilly ongeveer anderhalf uur over, maar er is ook een trien die je in een uur naar Sheffield tuft. Tuft? Ja, tuft. Een oude dieseltrein, gelukkig was deze van binnen wel redelijk gemoderniseerd en kun je bv. je telefoon via USB opladen, er zijn ook stopcontacten aanwezig – neem wel een wereld stekker mee, onze stekkers doen het uiteraard niet.
Een treinkaartje reserveren kan altijd, echter kozen wij daar niet voor omdat je nooit van tevoren weet of je vlucht vertraging heeft. Je kunt ook een soort van passe partout kaart kopen waarmee je alle treinen tussen Manchester en Sheffield kunt nemen. Als je deze op het station koopt voor de heen en terugreis is het goedkoper. Of ze ook te reserveren zijn weet ik niet, misschien de moeite waard om te onderzoeken.
Uber werkt uitstekend in Sheffield en het stikt ervan. Het ligt er natuurlijk een beetje aan waar je verblijft maar er zijn behoorlijk wat hotels op loopafstand van het centrum en dus de Crucible. Oh, nog een tip, als het niet hoeft boek dan geen kamer(s) in het Oyo hotel, brrrrr… Ik maak er verder geen woorden aan VUIL. Boek op tijd.
De Crucible
Kaartjes. Het zal geen verrassing zijn dat als je kaartjes voor de Crucible wilt “scoren” je er vroeg bij moet zijn. Een dag na de finale van verleden jaar ging ik online om te kijken wat er zoal beschikbaar was. Het lastige is en blijft dat je van tevoren niet weet voor welke wedstrijd je de kaartjes koopt, het is dus een beetje een gok. Maar, persoonlijk ging ik voornamelijk heen voor de ervaring, en laten we eerlijk zijn, vrijwel iedere speler die je daar voor je neus krijgt kan een behoorlijk balletje spelen. Wij hebben de Milkins-Pang partij gezien (niet al te best) op dag 1, en Mark J. (de clown) Williams-Si Jiahui op dag 2 tijdens een middagsessie, een top partij. En zo heb je van alles wat.
Ik kocht kaartjes voor drie sessies, twee in de avond en een in de middag, allen eerste ronde wedstrijden. Er waren nog voldoende kaarten beschikbaar voor de latere fasen, de QFs / HFs bijvoorbeeld, echter konden we dan niet naast elkaar zitten, dat verbaasde me wel een beetje. Ik wilde goed, zo niet perfect uitzicht op de tafel. Als we gaan, doen we het goed. Zo kwam ik uit bij Premium Tickets. We zaten iedere wedstrijd op rij 3 of 4 aan de lange zijde van de tafel (zie boven), in het midden van het publiek en wat bleek? Beter kon bijna niet. Er was trouwens nog behoorlijk wat keuze in het algemeen, alleen de openingswedstrijd was al uitverkocht, die met Luca Brecel de regerend wereldkampioen.
Je koopt een kaart per persoon, per sessie. Een sessie bestaat uit 8 of 9 frames totaal inclusief een korte onderbreking, wat ze de mid-session interval noemen. Bij de Premium kaarten krijg je een uitgebreid programmaboekje (echt mooi gedaan) ter waarde van 8 pond en een ear piece radio (hiervan is de prijs me ontgaan), waar je het commentaar van o.a. Dennis, Stephen, Steve, Ken, John, Joe, etc. door kunt horen. Ik vond ze erg duidelijk en het voegt zeker iets toe aan de algehele beleving. Als je ’m af doet en goed luistert dan hoor het geluid van de andere radio’s om je heen. Tijdens de eerste wedstrijd die we bezochten vroeg de scheidrechter het publiek of men ze iets zachter wilden zetten.
De MC, Rob Walker, die in het verleden ook de Snookertafels in de Crucible onderhield doet het fantastisch. Hij warmt het publiek op, is heel erg enthousiast en neemt je vlak voordat de live uitzending begint ook nog even kort mee in zijn eigen repetitie. Ik kan me voorstellen dat je, je een echte superster voelt als je daar na zijn aankondiging naar binnen wandelt.
Om je een indicatie te geven, onze kaarten waren 115 pond per stuk, per persoon, per sessie, inclusief de radio en het programmaboekje. Ik raad je aan om geen twee sessies kort opeenvolgend te boeken – een middagsessie (14:30) en een avondsessie (19:00) bijvoorbeeld. Je komt dan vrijwel de hele dag niet buiten en hoewel ze best wel iets te eten hebben in de Crucible (Crucible Kitchen Catering) zijn er betere diner opties in de buurt (de gouden tip volgt later) waar je met twee achtereenvolgende sessie geen tijd voor hebt. Je kunt trouwens ook nog kiezen voor VIP kaarten, inclusief diner, en andere luxe extra’s.
Drinken mag niet mee naar buiten, als je bijvoorbeeld een sigaretje (of sigaartje) wil gaan roken. Nog een tip, en Ed is het hier wel mee eens denk ik, drink niet te veel (bier) vlak voor en tijdens de sessies. Als een frame is afgelopen en je loopt de zaal uit om een sanitaire stop te maken, dat kan gelukkig dan mis je 100% zeker het volgende frame – we gingen nog net niet om de beurt. Je mag dus eten en drinken mee de zaal in nemen maar denk hier een beetje over na. Niemand zit te wachten op een krakend zakje chips, een berg pringles in je bakkes of iemand die een plastic zakje met snoep zit weg te werken, we spreken uiteraard uit ervaring.
Als je eenmaal de Crucible hebt bezocht (zoals wij) kun je aangeven dat je bent geïnteresseerd om als eerste kaarten voor het daaropvolgende jaar te kopen – je hebt dan voorrang. Iets waar veel mensen gebruik van maken heb ik me laten vertellen en uiteraard ook een van de redenen waarom ze naar andere locaties aan het kijken zijn. In de Crucible kunnen ongeveer 900 personen plaatsnemen.
Wat wij erg gaaf vonden was het grote scherm op het plein voor de deur van het theater. Voldoende stoelen, een gave grote pub (daar viel ons oog natuurlijk direct op) en een hele relaxte sfeer, en daar bovenop was het ook nog eens ongewoon lekker weer voor Sheffield begrippen, namelijk, de zon scheen. Iedereen maakt een praatje met elkaar, gewoon heel erg gezellig.
Je vindt daar ook een aantal kleine snookertafels in de buitenlucht waar we uiteraard een paar frames op hebben gespeeld. Ed had de hoogte break met 27, maar… Sorry Ed ;) Goed over nagedacht en leuk ingericht allemaal. Ik hoorde dat het plaatsen van het scherm pas recent is ingevoerd. Bier haal je in de Pub, 15-16 euro per rondje, Nouja, rondje? Twee (grote) plastic glazen. Hier kwamen we Steve Davis nog tegen in de avonduren.
Als je naar het scherm op het plein kijkt, dan je hoofd iets naar rechts draait zie je daar “The Gardens”. Hier worden jaarlijks de interviews voor, tijdens en na de wedstrijden opgenomen met Hazel, Steve, Ken en andere gasten. Er staat ook een Snookertafel waar ze regelmatig verschillende spellen op organiseren waar je aan deel kunt nemen. Ed was aan de beurt, gingen ze sluiten. Ook vind je er regelmatig bekende spelers die aan een spel meedoen, wat dan uiteraard wordt uitgezonden op TV.
Aan de achterzijde van het theater vind je de stage entrance waar de spelers binnenkomen en weggaan. Je ziet er altijd wel een groepje (soms wat vreemde) mensen staan, vlak bij de tv-vrachtauto’s. Als je, je omdraait en het winkelsteegje inloopt kom ja na 50 meter uit bij de Ronnie O ‘Sullivan pop-up store die ze daar jaarlijks inrichten. Leuk om een kijkje te nemen.
Sheffield
Een oude vieze stad, maar wel heel erg leuk vonden wij. Als Snooker fans wilde we natuurlijk een paar frames spelen. Zogezegd, zo gedaan. Allereerst gingen we naar “Spot on” een oude Snooker club normaal gesproken alleen toegankelijk voor leden maar als je ze even belt is het geen probleem. Daar hebben een uurtje of 3 doorgebracht. Zeer vriendelijk, redelijk materiaal, we hebben ons prima vermaakt. Oh, ja, Ed die won uiteindelijk met 5-4.
Op de terugweg (Uber) reden er op onze uitnodiging twee gasten met ons mee die er al een dag waren. Wij gingen naar de KFC, zij naar de Crucible, vlak bij elkaar dus “hop on”. Ze vertelde ons over de Ding Snooker Academy. Ze hadden daar een middag gespeeld en kwamen daar onder andere John Higgins tegen. Wat? Vertel ons alsjeblieft waar dat is. Nou, aan de overkant van de KFC waar we uitstapte. OK, laat de KFC maar even zitten dan, kom we gaan kijken. Als je er niet van op de hoogte bent loop je er zo voorbij.
Ja hoor, John Higgins was wederom druk bezig en nog een aantal andere (onbekende) Snooker spelers.15 Star Tables, waanzinnig, in perfecte staat. We keken elkaar kort aan en hop, weer aan de Snookertafel, een uurtje of vier dit keer. Let wel, het is niet goedkoop maar ik heb nog nooit op zulk goed materiaal gespeeld. 70 pond, 35 per persoon en dan mag je vanaf dat ze opengaan om 10 AM tot sluit 18:00 PM spelen, zo veel je wilt.
De cues die je krijgt zijn overigens ook van topkwaliteit. Dag twee hebben we daar opnieuw een aantal uur doorgebracht en kwam de patron zelf nog even binnen, Ding! Ed sprak hem aan, want ja, zijn vrouw is zo een ongelofelijke fan van Ding dat hij het niet kon maken om niet om een foto te vragen als hij hem tegen zou komen (zie onder). Ik wacht ondertussen op de uitnodiging van de bruiloft. Maar… tegelijkertijd, speelde ik de tafel leeg, iets wat Ding ook zag, en ik kreeg een vingerknipje van ‘m
Als je van indiaanse curries houdt (en de bijbehorende “Japanse vlag” de volgende ochtend, na je eerste kop koffie zeg maar) stop dan even bij 400c. Superlekker, tranen-pittig (optioneel uiteraard), alles vers gemaakt, veel keuze en leuke bediening. En zoals ik al aangaf, eigenlijk zit alles wel op loopastand. Ik gok dat dit restaurant 5 minuutjes lopen is vanaf de Crucible. Check de link (Tripadvisor) ze staan momenteel op nummer 14 van de in totaal 1025 geregistreerde restaurants in Sheffield.
Op de laatste dag hebben een niet georganiseerde wandel tour door Sheffield gemaakt. Leuk, wat winkels in en uit, hapje en een drankje, een bezoek aan het oude stadhuis, een aantal exposities bekeken (zijgebouw van “The Gardens”) over het oude Sheffield, een echter ijzer stad en we kwamen nog een Snookerspeler foto expositie tegen getekend en geschilderd door jonge kids van 12-14 jaar, wel aardig maar niet spectaculair.
We weten allemaal dat er wordt nagedacht over een alternatieve locatie voor het WK Snooker, misschien zelf wel meerdere locaties om allerlei uiteenlopende redenen, waar je het mee eens of oneens kunt zijn, niet heel belangrijk. Maar ik denk dat de meeste van jullie het wel met mij eens zullen zijn als ik zeg dat de Crucible al vele jaren het kloppende hart is van het hedendaagse Snooker, een plek met zeer veel historie waar je als Snooker fan toch op Zn minst een keer geweest moet zijn. Nu kan het nog!
Tikkie
Mocht je minder bekend zijn met Tikkie, je weet wel, dat betaal systeem waarmee je vrienden geld terug betaald voor het bier van afgelopen weekend, weet dan dat je binnen Tikkie evenementen kunt aanmaken zodat je alle uitgaven netjes per persoon kunt bijhouden, erg handig en nooit een misverstand achteraf.
Deze trip was uiteraard niet goedkoop, dat komt als geen verrassing, maar was dat het waard? ABSOLUUT! En zoals je wel vaker hoort, een hobby mag wat kosten. Succes met het overtuigen van je partner :)
Kortom, een geweldige trip die ik voor geen goud had willen missen. Een echte aanrader voor iedere Snooker fan. Thanks Eddy!
- Bas van Kaam
Tekst & foto's: Bas van Kaam